Kleine huisvader , 1964

Voor Carmen Dionyse betekent de Wereldtentoonstelling in Brussel (1958) het startschot voor haar kunstenaarschap. Om beeldhouwwerken te maken experimenteert ze met materialen, verschillende soorten klei en glazuren. Na 1958 laat ze de gladde, geglazuurde textuur achterwege en kiest ze resoluut voor ruwe oppervlakken die de natuur als het ware zelf gevormd kon hebben. De natuur, maar ook eenzaamheid en metamorfose zijn terugkerende thema's in haar werk. Ze verkent oude verhalen, Bijbelse en mythologische figuren waarbij ze steeds kiest voor de eenzamen en de slachtoffers boven de helden.